ඉස්සර මට මතකයි අපෙ ගෙදර ඉන්ටර්නෙට් නොතිබ්බ කාලෙ හැමදාම හවසට නාල එහෙම ඇඳට ගිහින් ඇලවෙලා ෆෑන් එකත් දාගෙන නින්ද යනකල්ම ෆෝන් එකේ හෑන්ඩ්ස් ෆ්‍රී එකත් කනේ ගහගෙන එෆ්.එම් අහ අහ කල්පනා කර කර හිටියෙ හැමදාමත් ඉබේම දන්නැතුව නින්ද යනකල්ම.හිත ගොඩක් සක්‍රීයයි ඒ කාලෙදි.හැම මොහොතකම අලුත් අදහස් වලින් වගේම හිතේ කල්පනා කිරීමෙන්ම ගොඩනැගුනු කළාත්මක බවක් එකතු වෙලා තිබුන.පහුවෙනිදට නැගිට්ටමත් ගොඩක් ප්‍රබෝධමත්.ඒත් දැන් ෆේස්බුක් නිසා හැමදේම කනපිට වෙලා.මේකට ලොග් උනාම අලුත් දේවල් ඔස්සේ කල්පනා කරන්න වෙලාව නැත්තටම නැතිම තරම්.හැමදාමත් වෙන්නෙ නිදිමත ඉවසගන්න බැරුව ඔලුව කැක්කුම හැදිල ඇස් කකියනකම් මේකෙ ඉන්න එක.හරිම විඩාවයි.ඇයි අපේ ජීවිත වලට මෙහෙම උනේ.මේක දෛවයේ වරදක්ද නැත්නම් අපේ තෝරා ගැනීමේ වරදක්ද.මට නොතේරුනු දෙයක් තවත් මේ ගැන ඇත්ද.තීරණය ඔබ සතුයි.හේතුව දන්නේ නම් මටත් කියා දෙන්න.ජීවත් වන බව දනිමි.ඒත් ඒ ජීවිතයමද බව මම තවමත් නොදනිමි....
