කිඳුරු සේනාව

Wednesday, November 21, 2012

සිහින මුතුකැට එකට අමුනන නියමු කැලට එක්වන්න ඔබත් කැමතිද?



සිහින............... සිහින කියන දේ හැම සිතක් තුලම පවතිනව.සතුන්ගෙ මිනිසුන්ගෙ කියල ඊට වෙනසක් හිමිවෙන්නෙ සිහිනයේ තියෙන පරිණත බවිනුත් ඒ සිහින සැබෑ කරගන්න දරන උත්සහයෙනුත් පමණයි.

හිතේ මතු වන මේ පුංචි පුංචි හීන සමහරුන්ගෙ හිතේම ලියලල හිතේදිම මියයනව.ඒකට අපිට ඒ හිත් වලට බනින්න බෑ.ඒ ඔවුන් ඊට මූන දෙන විදිහ.ඒත් මානව ශිෂ්ඨාචාරයේ ආරම්භයේ සිටම මේ අතරින් සමහර හිත් වලට මේ හිතේ පිරිල නලියන සිතිවිලි දරාගෙන ඉන්න බැරි වුනා.ඒ හිත් වලට ඕනෙ වුනා මේ පිරිල නලියන සිතිවිලි සමුදාය තවත් ඒ වගේම හිත් එක්ක බෙදාගන්න.

මානව විකාශනයත් සමගම මේ අය අංග චලන ඔස්සේ හා ශබ්ද ලෙස මේ ඇතිවෙන සිතිවිලි අනිත් අයත් එක්ක බෙදාගත්ත.ඒත් මේ විකාශනය මිනිසුන් භාෂාවන් සොයාගැනීමත් සමගම යම් යම් ලෙස දියුණු වී පරිනත වූ ආකාරයකින් අපිට අපේ මේ අදහස් අනිත් අයත් එක්ක බෙදාගන්න පුලුවන් උනා.

සලර පින්තූර ඔස්සේ ගොඩ නැගුනු මේ භාෂා, සංකේත, සෙල්ලිපි ඔස්සේ අක්ෂර මාලාවක් දක්වා යොමුවූ තැන මීට අත්පිටපත් ක්‍රමය හා මුද්‍රිත ක්‍රමයන් ද එක්වුනා.

නවීනව දියුනු වෙන ඉලෙක්ට්‍රොනික ලෝකයේ ඩිජිටල්කරණය වූ මාධ්‍යන් තුල මේ සිතිවිලි මෙහෙයුම් කරුවන් යුනිකේත ඔස්සේ නවමු මං මාවත් සොයා ගියා.ඉතින් ඒ ලෝකයක් හසුරුවන සිතිවිලි මෙහෙයුම්කරුවන්ගේ නවතම තෙලිතුඩ තමයි ඔයත්, මමත්, තවත් ගොඩක් අයත් මේ ඉන්න බ්ලොග් අවකාශය.

ඉතින් මේ වගේ මෙහෙයුම්කරුවන් හරියටම බැලුවොත් මාලයක මුතුකැට වගේ.අමුනන්න කලින් ලෝකෙ පුරාම විසිරිලා තැන් තැන් වල.ඒත් සාර්ථක නියමුවන්ට පුලුවන් මේ වගේ මුතුකැට ගොන්නක් ලස්සනට එකිනෙක අමුනන්න.

බොලාව එකාට එකා තියල අමුනන්න නෙමේ බොල යන්නෙ >:(.බයවෙන්නෙපා :p

ඉතින් මේ සිහින මුතුකැට 2011 වසරෙදි පළමුවෙනි සිහින උළෙලෙදි මුලින් එක්කාසු උනාට පස්සෙ 2012 වසරෙ සිහින උළෙලෙදිත්, ඒ අතරතුර අවස්ථා කීපයකත් කීපවිටක්ම එක්කාසු වුනා.ආඩම්භරයෙන් කියන්න ඕනි කාරණයක් නම් ඒ එක්කාසු වුණු හැම අවස්ථාවකදීම අපි සතුටු වුනා වගේම අපිට තව තවත් අහිංසක හිත් වලට සතුටක් දෙන්නත් පුලුවන් වුනා.අදට වගේම මියැදෙන තාක් ඒ සතුට නම් හිතෙන් මැකෙන එකක් නෑ.සැහ්..... කඳුලුත් ආව බොල ඇස් දෙකට ඒව මතක් වෙද්දි .මෙන්න ඒ මතකයෙන් බිඳක්


සයිබර් සිහින උළෙල 2011


සයිබර් සිහින උළෙල 2012


ඉලන්දාරියා වෙන්වෙන් එක්වීම (පින්තූර අයිතිය බුද්ධි)


ජෙරූෂා දියණිය වෙන්වෙන් එක්වීම (පින්තූර අයිතිය දුකා අයියා)


ගලහිටියාගොඩ විද්‍යාලයට පොත් පරිත්‍යාග කිරීම

ඉතින් මේ වගේ වැඩක සංවිධායක ක්‍රියාවලිය නම් වගකීම් සහගත, ඒත් සුන්දර අත්දැකීමක්.අදටත් ඒ මතකයන් මතකෙට එද්දි කටට හිනාවක් එන්නෙ හිතටත් නොදැනිමයි.ඉතින් ඒ වගේ දෙයක් කරන්න නම් මේ සඳහා බ්ලොග් නියමුවන් පිරිසකුත් අවශ්‍යයි


මොකාද බොල මේ අමුතු නියමුවා o.O


.
.
.
.
.
.
.
.
.
.


.
.
.
.
.
.
.
.
:/ නෑ නෑ ඌ නෙමේ බොල.ඒ ගුවන් නියමුවා :/

මං එහෙම නියමුවන් කියල කිව්වෙ අර කලින් සඳහන් කරපු සංවිධායක පිරිසට.අපි මේ කතා කරන්නෙ ගමක්, නගරයක්, පලාතක් සම්බන්ධව නෙමේ.ගෝලීයකරණය ඔස්සේ ජාලගත වූ මුලු ලෝකෙ පුරාම විසිරිලා ඉන්න සිංහල බ්ලොග් කරුවන් ගැන.ඉතින් මේ බ්ලොග් කරුවො ගොඩක් ඉන්න "බ්ලොග් අවකාශයේ මිතුරෝ" කියන මුතු අහුරෙහි අලුත් වසරක් වෙනුවෙන් තෝරන අලුත් නියමුවන් ගොන්නට එකතුවෙන්න ඔන්න ඔයාලටත් අවස්ථාවක් තියේ.සීමාසහිත පිරිසකට තමයි ඉතින් මේ අමිල වරම ලැබෙන්නෙ.කැමති හැමෝම අයදුම් කරන්න.අයදුම්කරුවන් සියලු දෙනාවම අපි ඉදිරි දිනක් ඔස්සේ එක්කාසු කරල නව නියමුවන්, නියමුවරියන් පිරිස තෝරන්නයි හදන්නෙ.ඔන්න මගහරින්න නම් එපා.ජීවිතේ සුන්දර අත්දැකීමක් වගේම ජීවිතේට ලොකු පන්නරයක් වේවි මේ දේ.


සයිබර් සැනකෙළිය නිල බ්ලොග් අඩවියේ මේ හා සම්බන්ධ විස්තර සඳහා මෙතැනින් පිවිසෙන්න

මෙන්න අයදුම් පත්‍රය.එහෙනම් හමුවෙමු ඉදිරියෙදි.ජය





කලින් අත්දැකීම් තිබුන හෝ නැතා කියල කිසිම අවුලක් නෑ.පොඩ්ඩක් වත් බයවෙන්නෙපා.ඕනිම කෙනෙක්ට අයදුම් කරන්න පුලුවන්.තමුන් සතුව නියමුවෙක් විමේ වාසනාව ඇත්නම් එය කිසිවකට වැලැක්විය නොහැකියි.








Wednesday, October 31, 2012

ඇට දෙක පුපුරලා (අවාසනාවට ඇත්ත කතාවක්)




ඕන්න ඉතින් අද කියන්න හිතුන ජීවිතේ අත්දකින්න ලැබුනු අමුතුම සිද්දියක රසවත් කතන්දරයක්.මේක ඉතින් වුනේ නම් ඉස්කෝලෙ යන කාලෙදිලු.

එදා කොහොමින් කොහොම හෝ වැඩිය උගන්වපු දවසක් නෙමේ.වැඩිමනක්ම තිබුනෙ ෆ්‍රී පීරියඩ්.එතකොට මම හිටියෙ සාමාන්‍ය පෙළ පන්තියේ.සමහරු සෙල්ලම් කරනවා, පොත් ගුල්ලො පාඩම් කරනව, වලි කාරයො වලි, ඒ අස්සෙ ඕන් මං තුමයි යාලුවො සෙට් එකයි කලේ අනංමනං ජල්බරි අත්දැකීම් විස්තර කරනගමන් කෑම කාපු එක :p

දන්නවනෙ ඉතින් ඒ කාලෙදි කෑම කන හැටි.බත් මුල මේසෙ උඩින් තියල අරින්න විතරයි ඕනි සටපටස් ගාල වාශ්ප වෙනවනෙ.මාලු කෑල්ල හරි මස් කෑල්ල හරි අහු උන එකාට නම් නියමයි.මැල්ලුම වගේ අතට අහු උනොත් ඉතින් ඉවරයි.ඒකටත් අත දාන්න පරක්කු උනොත් ඉතින් අරන් දුවන්න වෙන්නෙ බත් කොලේ හරි පත්තර කොලේ හරි තමයි :D

එදා ඉතින් වැඩිය කට්ටිය හිටපු නැති එකේ සෑහෙන කාලෙකට පස්සෙ දුගී දුප්පත් යාචකයො රැලක් වගේ බජව්වක් දාගෙන හෙමින් හෙමින් කෑම කන්න අපිට ලැබුන.



ඉතින් ඔහොම ඉන්න අතරෙ ඔන්න ඉතින් දැන් අපේ සෙට් එකේ දෙතුන් දෙනෙක්ම එදා ඇවිත් තිබුනෙ නෑ ඉස්කෝලෙ.ඒ අතරෙ කොහොම හරි අපේ එකම බොක්කක් හිටියෙත් නෑ පේන්න.අපි දැනට මෑන්ස්ට ප්‍රියාන් කියල කියමුකෝ.කොහොම හරි දහසකුත් කතා මැද්දෙ ඇයි අද ප්‍රියානය ඉස්කෝලෙ ඇවිත් නැත්තෙ කියන තැනට වෙනකල් කතාව ආව.ඒත් එක්කම පැනපු ගමන් එකෙක් කියපි............

මිනිහ මැච් එකකට ගිහින්.මැච් එකෙන් පස්සෙ පොඩි වලියක් ගිහින්.වලියෙදි කාපු පාරකට මුගෙ ඇට දෙක පුපුරල කියල.

අහපු ගමන් අපිට හිතාගන්න බැරි උනා මොකෝ උනේ.යකෝ එහෙනම් සැර පාරක් වැදිල ඇති කියල අපිට හිතුනෙ.මෙන්න මේ වගේ රූපයක් තමා හරියටම හිතේ මැවුනෙ


ඒ අස්සෙ කට්ටියගෙ කටවල් ඇරිල.බලාගත් අත බලං ඉන්නව සෙට් එකම දැන් මුකුත් හිතාගන්න බැරිව.ඒ අස්සෙ මට එහා පැත්තෙ හිටපු එකා හෝ ගාල කහිනව.බැලින්නම් ඌට කෑම හිරවෙලා


ඇහුන දේ හරිමද මන්ද කියල හිතුනු නිසා මං ආයෙත් ඇහුව " ආපහු කියපිය බලන්න " කියල.බැලින්නම් මූ කියල තියෙන්නෙ ඇට දෙකක් පුපුරල කියල.මූ බත් කටක් ගිලින ගමන් කියපු නිසා අන්තිම අල් කයන්න "ක්" ශබ්ද වෙලා නෑ.


පස්සෙ තමා මූ කීවෙ මැච් එක ඉවර වෙලා ගිය වලියෙන් බෙල්ලට වැදුනු පාරක් නිසා බෙල්ලෙ ඇට (අස්ථි) දෙකක් බිඳිල අරූව ඉස්පිරිතාලෙ නවත්තල කියල :p


කොහොමින් කොහොම හෝ අපිට අන්තිමේ වුනේ අර කෑම හිරවෙච්ච එකාව ඉස්පිරිතාලෙ අරං යන්න :D

Sunday, September 9, 2012

ආදරේදි වැඩිපුරම වැදගත් ලොකුම ලොකු දේවල් වලට වඩා පුංචිම පුංචි දේවල් - පුංචි ආදර කතාවක්

ගොඩ කාලෙකට පස්සෙ හිතට දැනෙන විදිහට කතා කරන්න හිතුනා.හිතේ සිතිවිලි නැතිව ඔහේ ඉබාගාතෙ හිතන්න වෑයම් කරද්දි මේ දේ මට කියවන්න ලැබුනෙ ෆේස්බුක් එකේ Sinhala රසකතා කියන පිටුවෙන්.මේ තරම් රස හැඟීමක් වෙනස් කරන්නෙ මොකෝ.ඉතින් මං ඒක එහෙම්මම උපුටල ගත්ත.දන්නවද මේකෙ වැදගත්ම දේ.පුංචි පුංචි දේවල් තමා ආදරේදි ගොඩක්ම ලොකුවට දැනෙන්නෙ.කියවලම බලන්නකෝ



මම විවාහ උන දවසේ මම මගේ බිරිදව මගේ අත් දෙකෙන් ඔසවාගෙනයි අපේ නිවසට ආවේ. අපේ මංගල රථය අපේ නිවස ඉදිරියේ නතර කලාට පස්සේ මගේ යහලුවන් ගේ බල කිරීමට නිවස දක්වා ඇයව අත් දෙකෙන් ඔසවාගෙන යන්න සිද්ධ උනා.ඒ දවස් වල ඇය ගොඩක් ලස්සනයි ඒ වගේම ගොඩක් ලැජ්ජයි.

ඒ වසර 10කට පෙර අතීතේ. අපි දෙන්නාගේ විවාහ ජීවිතේ මුල් අවදිය පිරිසිදු වතුර වීදුරුවක් වගේ බොහෝම ලස්සනවත් නිස්කලංකවත් ගෙවිලා ගියා. අපිට ලස්සන පුතෙක් ලැබුනා,මම රැකියාව අත් හැරලා මගේම ව්‍යාපාරයක් ආරම්භ කලා.ව්‍යාපාරය දියුණු වුනා. මගේ අතේ යහමින් මුදල් ගැවසුනා.මගේ බිරිද සේවය කලේ රජයේ ආයතනයක,අපි දෙන්නා හැමදාම උදේ එකටයි රැකියාවට පිටත් වුනේ. අපේ එකම පුතා අධ්‍යාපනය ලැබුවේ නගරයේ හොද පාසලක නේවාසිකව.පිටත ඉදන් බලන කෙනෙකුට පෙනුනේ අපි දෙන්නා ගොඩක් සාර්ථක පවුල් ජීවිතයක් ගත කරනවා වගේ. ඒත් අපි දෙන්නා අතර බැදීම ටික ටික අඩු වෙන බවක් මට තේරුණා.




ඈන් මගේ ජීවිතේට ආවේ මේ දවස් වල..

ඒ පැහැබර කාලගුණයක් තිබුන දවසක්. මම හිටියේ සදළුතලයට වෙලා.මේ මම ඈන් වෙනුවෙන් මිලදී ගත් තට්ටු නිවාසය....මගේ පිටුපසින් පැමිනි ඈන් මාව වැලදගත්‍තා.අපි දෙන්නා මුන ගැසුනාම ඇය මට ලබා දෙන මහත් වූ ආදරයට සහ ඇගේ ලස්සන සිරුරට මම මේ වෙනකොට වශී වෙලා හිටියේ. මම මගේ බිරිදට කරන්නේ ලොකු වරදක් බව මට තේරුනත් එය නවත්වන්න මට හැකියාවක් තිබුනේ නෑ.මේ වෙනකොට මගේ බිරිදගෙන් දික්කසාදය ලබා ගන්න බව. මම තීරණය කරලා ඉවරයි.කාලයකට ඉහත මම හිතන්නවත් කැමති වුනේ නැති 'දික්කසාදය' කියන දේ දැන් මට පෙනුනේ මගේ වර්තමාන ජීවිතෙන් මාව ගලවලා ඈන් මගේ ලගට ගේන මගේ ගැලවුම්කාරයෙක් වගේ.




නමුත් මට ලොකු ප්‍රශ්ණයක් තිබුනා. ඒ වෙන කිසිවක් නෙවේ මේ දේ මගේ බිරිදට දැනුම් දෙන්නේ කොහොමද කියලා.කොච්චර මෘදු විදියට මේ දේ මම බිරිදට කිව්වත් එයා ඒකෙන් ගොඩක් සිත් වේදනාවට පත් වෙන බව මම දැනගෙන හිටියා.අවංකවම කිව්වොත් ඇය පිරිමියෙකුට ලබන්න පුලුවන් ඉතාම හොද බිරිදක්.උදේ පාන්දර මම නිදාගෙන ඉන්නකොට ඇය තනියම උදේ ආහාරය සකසනවා, හැමදාම හවස වැඩ අවසන් කරලා ගෙදර ඇවිත් මම රූපවාහිනිය ඉස්සරහට වෙලා ඉන්නකොට ඇය රාත්‍රී ආහාරය සකසනවා, ඇය කවදාවත් අනවශ්‍ය දේට මුදල් වියදම් කලේ නෑ,හැමදෙයක්ම කරන්න කලින් මගේ මතය විමසන්නට ඇය පුරුදු වී සිටියා,අපේ පුතාගේ කටයුතු ගැන ගොඩක් සොයලා බැලුවේ ඇයයි.අවංකවම බිරිදක් වශයෙන් මට ඇගේ කිසිම අඩුපාඩුවක් පෙනුනේ නෑ.




දවසක් මම උදේ ආහරය ගන්න මොහොතේ විහිලුවට වගේ ඇගෙන් ඇහුවා"හිතන්න අපි දික්කසාද වෙනවා කියලා...ඔයා මොකද ඊට පස්සේ කරන්නේ?" කියලා.
ඇය පිලිතුරක් දුන්නේ නෑ,කෑම කන එකත් නවත්තලා මගේ දිහා තත්පර කීපයක් බලාගෙන හිටියා. දික්කසාදය කියන දේ ගැන ඇගේ සිතේ අහලකවත් නැති බව මම එයින් තේරුම් ගත්තා




ඊට පස්සේ දවසක බිරිද මගේ කාර්යාලයට ආවා. ඒ වෙනකොට ඈන් කාර්යාලයේ හිටියේ නෑ. මගේ සේවකයෝ ඇය දිහා බැලුවේ අනුකම්පා සහගතව,ඔවුන් ඇයත් සමග කතා කිරීමේදී යමක් ඇගෙන් වසන් කරන්න උත්සාහ දරන බව පෙනුනා. මේ වෙනකොට කාර්යාලයේ සියලුම සේවකයෝ මගෙත් ඈන්ගෙත් සම්බන්ධය ගැන දැනගෙනයි හිටියේ.මම හිතන්නේ සේවකයන්ගේ හැසිරීමෙන් ඇයට යම් ඉගියක් ලැබෙන්න ඇති. ඇය ඔවුන් සමග හිනා වෙලා කතාකලත් ඇගේ දෑස් වල ලොකු වේදනාවක් ඇති බව මම දුටුවා.




එදින සවස ඈන් කාර්යාලයට ආවා.

"ඔයා බෙකීගෙන් දික්කසාද වෙන්න ඉක්මනට.ඊට පස්සේ අපි දෙන්නට එකට ජීවත් වෙන්න පුලුවනි" ඇය දෑස් අඩවන් කරලා කිව්වා.


මම ඔලුව වැනුවා,තවදුරටත් පමා වීමෙන් පලක් නෑ කියලා මට හිතුනා.එදා රාත්‍රී ආහාර වේල ඉවර වෙලා බිරිද නැගිටින්න යනකොට මම හිතට ධෛර්ය අරගෙන කතාව පටන් ගත්තා.

"බෙකී පොඩ්ඩක් ඉන්න,මට ටිකක් කතා කරන්න ඕනි ඔයා එක්ක"

ඇය යලිත් වාඩි වෙලා මේසය දිහා බලාගෙන හිටියා.මම ආයෙත් දැක්කා ඇගේ දෑස් වල සැගවිලා තියන වේදනාව..මට කතා කරගන්න බැරි උනා,උගුරේ යමක් හිරවෙලා තියනවා වගේ තේරුනා



.
ඒත් මම ඇයට කියන්න ඕනෙ මට ඇගෙන් දික්කසාද වෙන්න අවශ්‍ය බව..මම හෙමින් හෙමින් මගේ ඉල්ලීම ඇයට ඉදිරිපත් කලා,නමුත් ඇය ඒ වචන වලට ගොඩක් සැලුන ආකාරයක් පෙනුනේ නෑ.අවසානයේ ඇය ඇහුවේ එකම එක ප්‍රශ්ණයක් විතරයි,




"ඇයි"

මට දෙන්න උත්තරයක් නැති ප්‍රශ්ණයත් එයයි. මම ඒ ප්‍රශ්ණෙට උත්තරයක් නොදී මග හැරියා.

"ඔයා මිනිහෙක් නෙවේ" ඇය ඇගේ කෝපය පිට කලේ එහෙම.




ඊට පස්සේ එදා රෑ අපි දෙන්නා වචනයක්වත් කතා කලේ නෑ. රාත්‍රිය පුරාම ඇය ඉකිබිදින ශබ්දය මට ඇහුනා.අපේ විවාහ ජීවිතේ දෙදරා යන්න හේතුව දැන ගන්න ඇයට අවශ්‍ය බව මට තේරුනත් ඒ සදහා දිය යුතු පිලිතුරක් මගේ සතුව තිබුනේ නෑ.එකම හේතුව ඈන්,ඇගේ ලස්සන සිරුරටත් ඇය මට ලබා දෙන ආදරයටත් මම වශී වෙලා,නමුත් මට ඒ බව බෙකී සමග පැවසීමේ හැකියාවක් නෑ.




ඊට පහුවදා මම අපේ දික්කසාද කොන්දේසි ලියවිල්ල සකස් කලා. අපි ජීවත් වන නිවස, අපේ මෝටර් රථය සහ මගේ ව්‍යාපාරයෙන් 30%ක් මම එයින් ඇයට පැවරුවා. මම ඒක ඉදිරිපත් කලාම ඒ දෙසවත් නොබලා එය කෑලි කෑලි වලට ඉරා දැමූ ඇය යලිත් ඉකිගසමින් වැලපුනා. මගේ හිතට යලිත් වරදකාරී හැගීමක් දැනුනා.ඇය කවදාවත් මිල මුදල් වලට ආශා කල කාන්තාවක් නොවේ.




පහුවදා මම වැඩ අවසන් වෙලා එනකොට ප්‍රමාද වුනේ මගේ ගනුදෙනුකරුවන් සමග පැවති සාදයක් හේතුවෙන්. මම එනකොටත් ඇය අවදියෙන්.මගේ ලගට පැමිනි ඇය යම් ලියැවිල්ලක් මට ලබා දුන්නා.ඒ ඇගේ දික්කසාද කොන්දේසි.




ඇයට මගෙන් කිසිවක් අවශ්‍ය නෑ. නමුත් ඇයට දික්කසාදයට මසක කාලයක් අවශ්‍ය බව එහි සටහන් වුනා. ඒ මසක කාලය අපි කලින් හිටියා වගේම සාමාන්‍ය විදියට ජීවත් වෙන්න ඕනෙ.ඇය හේතුව ලෙස දක්වා තිබුනේ අපේ පුතා. ඔහු මේ දවස් වල පාසල් නිවාඩුව සදහා නිවසට පැමින සිටින අතර තව මාසයක් ඔහු නිවසේ සිටිනවා. ඒ මාසය ඇතුලත තම දෙමව්පියන් වෙන් වනවා ඔහුට පෙන්වීමට අවශ්‍ය නොවන බව ඇය දන්වා සිටියා.




මම කොන්දේසි පත්‍රය දිහා බලන් ඉන්නකොට ඇය කතා කලා

"ජැක්...ඔයාට මතකද අපි බැදපු දවසේ ගෙදරට ආපු විදිය?"

මේ ප්‍රශ්ණයෙන් මගේ මතකය තවමත් සුන්දර මතකයක් විදියට මගේ හිතේ තැන්පත් වෙලා තියන අපේ විවාහ දවසට ඇදිලා ගියා.

"හ්ම්ම්...ඔව් මතකයි"මම කිව්වා.

"ඔයා එදා මාව අත් දෙකෙන් ඔසවාගෙනයි ආවේ" ඇය දිගටම කතා කලා.

"මගේ ඉල්ලීමක් තියනවා...අපි දික්කසාද වෙන දවසෙත් ඔයා මාව නිදන කාමරේ ඉදලා ගෙදරින් එලියට අත් දෙකෙන් ඔසවාගෙන යන්න ඕනෙ,හරියට අපේ මංගල දවසේ වගේ...අද ඉදලා අපි දික්කසාද වෙන දවස දක්වා තියන මාසේ ඇතුලතත් හැමදාම ඔයා මාව නිදන කාමරේ ඉදලා ගෙදරින් එලියට අත් දෙකෙන් ඔසවාගෙන යන්න ඕනෙ"

"හා..." මම හිනා වෙලා ඇගේ අහිංසක ඉල්ලීමට එකග වුනා.

පහුවදා ඈන් හමුවුන වෙලාවේ බෙකීගේ ඉල්ලීම මම ඇයට පැවසුවා. මහ හඩින් සිනා සුන ඇය පැවසුවේ එය මහ මෝඩ ඉල්ලීමක් බවයි.

"එයා මොන මොන සෙල්ලම් දැම්මත් මාසෙකට පස්සේ එයාට දික්කසාද වෙන්න වෙයි"ඇය සමච්චල් සහගත ලෙස පැවසුවා.

දික්කසාදය පිලිබද බෙකීට දැනුම් දුන්න දවසේ ඉදලා අපි දෙන්නා අතරේ කිසිම සම්බන්ධයක් තිබුනේ නෑ,අපි ජීවත් වුනේ ආගන්තුකයෝ දෙන්නෙක් වගේ. ඒ නිසා පලවෙනි දවසේ මම ඇයව අත් දෙකෙන් ඔසවාගෙන යනකොට අපි දෙන්නාව පෙනුනේ බොහෝම අවලක්‍ෂණව,අපි දෙන්නම ගොඩක් අපහසුවෙන් ඒ අවස්ථාවට මුහුන දුන්නේ.

"මෙන්න තාත්තා අම්මාව උස්සගෙන යනවා..." අපේ පුතා අපිව දැකලා සතුටෙනුත් පුදුමෙනුත් අත්පොලසන් දෙමින් කෑ ගැසුවා.

ඒ වචන වලින් මට දැනුනේ ලොකු වේදනාවක්.

"අපි අද ඉදලා පටන් ගමු...මේ ගැන පුතාට දැන ගන්න දෙන්න එපා" නිවසින් එලියට ආ පසු ඇය සෙමින් පැවසුවා.මම ඔලුව සොලවා ඇයට එකග වුනා.

දෙවෙනි දවසේ පලවෙනි දවසට වඩා පහසුවෙන් අපි දෙන්නම හැසිරුනා. ඇය මගේ පපුවට බර වුනා. අපි දෙන්නා ගොඩක් ළං වුන නිසා මට ඇගේ විලවුන් වල සුවද දැනුනා.මට මතක් වුනා මට ගොඩක් ලෙන්ගතුව සිටි මේ කාන්තාව ගැන මම දිගු කාලෙකින් හරියට සොයා බැලුවේ නැති බව....ඇගේ මුහුනේ පැහැදිලි ලෙස රැලි දක්නට ලැබුනා,ඇය පෙර මෙන් තරුණ නැති බව මට වැටහුනා.

තුන් වෙනි දවසේ ඇයව ඔසවාගෙන යනකොට ඇය මගේ කනට කරලා මෙහෙම කිව්වා,
"ඊයේ වැස්සට මිදුල මඩ වෙලා...පරිස්සමින් යන්න"

හතරවෙනි දවසේ මම ඇයව ඔසවා ගන්නකොට මට දැනුනේ අපි දෙන්නා තවම කලින් ආදරෙන් හිටිය පෙම්වතුන් යුවලමයි කියලා. ඈන් පිලිබදව මගේ තිබුන මතකය ටිකක් විතර අපැහැදිලි වෙලා බවත් මට වැටහුනා.

පස්වෙනි සහ හයවෙනි දවස් වලත් මම ඇයව ඔසවාගෙන එනකොට ඇය මගේ කනට කරලා යම් යම් දේවල් පැවසුවා, සෝදලා මැදපු මගේ ඇදුම් තියලා තියන තැන්,උයනකොට ප්‍රවේශම් වෙන්න වගේ පොඩි පොඩි දේවල්.
මට දැනුනා මේ වෙනකොට අපි දෙන්නාගේ බැදීම තවත් වැඩි වෙලා තියන බව.මම ඈන්ට ඒ බව කිව්වේ නෑ.

දවසින් දවස මට තේරුණා ඇයව ඔසවාගෙන යාම වඩ වඩා පහසු වන බව,මට හිතුනේ දවසින් දවස මම ශක්තිමත් වෙනවා කියලා. දවසක් උදේ ලෑස්ති වෙනකොට මම මේ බව බෙකීට කිව්වා,ඒ වෙනකොට ඇය අදින්න ඇදුමක් තෝරනවා.ඇය සූදානම් වෙනකන් මම බලාගෙන හිටියේ ඇයව ඔසවාගෙන යන්න..,

"බලන්නකෝ මේ හැම ඇදුමක්ම දැන් මට ලොකුයිනේ" ඇය කනස්සල්ලෙන් පැවසුවා.මම එයට සිනා සුනත් මට තේරුනා දවසින් දවස ඇයව ඔසවාගෙන යෑම පහසු වෙන්නේ දවසින් දවස ඇය කෙට්ටු වන නිසා මිසක් මම ශක්තිමත් වන නිසා නොවන බව..ඇය ඇගේ වේදනාවන් සියල්ල හදවතේ සිරකරගෙන සිටින බව මට වැටහුනා.මට ඇය ගැන දැනුනේ ලොකු වේදනාවක්.මටත් නොදැනුවත්වම මම ඇගේ හිස අත ගෑවා.මේ වෙලාවේ අපේ පුතා කාමරේට පැමිනියා

"තාත්තේ අම්මව ඔසවගෙන යන්න වෙලාව හරි" ඔහු කෑ ගැසුවා.

මම බෙකීව ඔසවගෙන යනවා නැරඹීම දැන් ඔහුගේ ජීවිතේ අත්‍යවශ්‍ය අංගයක් වෙලා. තමන්ගේ ලගට එන්න කියලා පුතාට ඉගි කරපු ඇය පුතාව තදින් බදා ගත්තා.මම හිස හරව ගත්තේ මගේ දෑසට නැගුන කදුලු ඇය දකීවි කියලා.දික්කසාදය පිලිබද මගේ තීරණය වෙනස් වේවි කියලා මට බය හිතුනා.මම ඇයව ඔසවා ගත්තා,ඇය අතක් මගේ ගෙල වටා දැම්මා,මම ඇයව මගේ ඇගට තද කර ගත්තා,හරියටම අපේ විවාහ දිනයේදී වගේ.

දවසි දවස ගෙවිලා ගිහින් අවසන් දිනය උදා වුනා. මම ඇයව ඔසවා ගත්තත් මට ඉදිරියට යන්න අපහසු බව තේරුනා. අපේ පුතා මේ වෙලාවේ පාසල් ගිහින් තිබුනේ.

"මම හිතුවා අපි මහලු වෙනකන්ම ඔයා මාව එදා වගේ ඔසවාගෙන යාවි කියලා" ඇය හෙමින් කිව්වා,ඇගේ දෑස් වල කදුලු පිරිලා.

"අපි දෙන්නම තේරුම් ගත්තේ නෑ අපි දෙන්නගේ ජීවිත වලට ඒ වගේ බැදීමක් අවශ්‍ය බව" මම ඇයව මගේ සිරුරට තද කර ගන්න ගමන් කිව්වා.

මට වැටහුනා මම කල යුතු දේ.මම වේගයෙන් මෝටර් රථය පදවගෙන කෙලින්ම ගියේ කාර්යාලයට, මෝටර් රථයෙන් බැස්ස මම ගියේ ඈන් ලගට.

"මම දික්කසාද වෙන්නේ නෑ..." මම ඇයට කිව්වා.ඇය සිතුවේ මම විහිලුවක් කරනවා කියලා,ඇය සිනා සුනා.

"මම මේ කියන්නේ ඇත්ත...මම දික්කසාද වෙන්නේ නෑ"

ඇය මගේ දිහා පුදුම වෙලා බැලුවා.
"ඔයාට උන හැදිලාද?" ඇය මගේ නලලට අත තියන ගමන් කිව්වා.

"මට සමාවෙන්න ඈන්... මම බෙකීගෙන් දික්කසාද වෙන්නේ නෑ...මම මේ ඇත්ත කියන්නේ...මගේ විවාහ ජීවිතේ ඒකාකාරී උනේ අපි දෙන්නට දෙන්නා ආදරේ නැති නිසා නෙවේ...අපි දෙන්නා ජීවිතේ කුඩා දේවල් වල තියන අගය තේරුම් ගත්තේ නැති නිසා...මම දැන් තේරුම් අරන් තියෙන්නේ මම ඇයව මංගල දිනයේ ඔසවාගෙන ආපු මොහොතේ ඉදලා,ඇය අපේ දරුවාව බිහි කල මොහොතේ ඉදලා මම මිය යනකන්ම ඇයව ඔසවාගෙන යන්න අවශ්‍ය බව,මට ඒ බව තේරුනේ පහුගිය මාසය පුරාම මම බෙකීව ඔසවාගෙන යනකොට,මට සමාවෙන්න"""

ඈන් හදිසියේ සිහිනයකින් අවදි වුනා වගේ ඇයට සියල්ල වැටහුනා...මගේ කම්මුලට තදින් පහරක් ගැසූ ඇය හඩමින් කාර්යාලයෙන් ඉවතට දිව ගියා.

මම බෙකීට ඇමතුමක් දීලා කිව්වා මම ඇයව හමුවෙන්න එන බව.
ඇය හමු වීමට යන අතරතුර,මල් සාප්පුවකට ගොඩ වැදුනු මම එයින් ඇය කැමතිම වර්ගයේ මල් කළඹක් ඇනවුම් කලා.මල් සාප්පුවේ සිටි ගැහැණු ළමයා මට කිව්වා කාඩ් පතේ මගේ සුභ පැතීම සටහන් කරන්න කියලා.




"මම මිය යන තුරු හැමදාම උදේට ඔයාව ඔසවාගෙන යන්නම්" කියා මම එහි සටහන් කලා.

.
.
.
.
.
.

Saturday, August 4, 2012

මට නොතේරුනු ජීවිතේ වෙනසක් අතිශය කෙටියෙන්







ඉස්සර මට මතකයි අපෙ ගෙදර ඉන්ටර්නෙට් නොතිබ්බ කාලෙ හැමදාම හවසට නාල එහෙම ඇඳට ගිහින් ඇලවෙලා ෆෑන් එකත් දාගෙන නින්ද යනකල්ම ෆෝන් එකේ හෑන්ඩ්ස් ෆ්‍රී එකත් කනේ ගහගෙන එෆ්.එම් අහ අහ කල්පනා කර කර හිටියෙ හැමදාමත් ඉබේම දන්නැතුව නින්ද යනකල්ම.හිත ගොඩක් සක්‍රීයයි ඒ කාලෙදි.හැම මොහොතකම අලුත් අදහස් වලින් වගේම හිතේ කල්පනා කිරීමෙන්ම ගොඩනැගුනු කළාත්මක බවක් එකතු වෙලා තිබුන.පහුවෙනිදට නැගිට්ටමත් ගොඩක් ප්‍රබෝධමත්.ඒත් දැන් ෆේස්බුක් නිසා හැමදේම කනපිට වෙලා.මේකට ලොග් උනාම අලුත් දේවල් ඔස්සේ කල්පනා කරන්න වෙලාව නැත්තටම නැතිම තරම්.හැමදාමත් වෙන්නෙ නිදිමත ඉවසගන්න බැරුව ඔලුව කැක්කුම හැදිල ඇස් කකියනකම් මේකෙ ඉන්න එක.හරිම විඩාවයි.ඇයි අපේ ජීවිත වලට මෙහෙම උනේ.මේක දෛවයේ වරදක්ද නැත්නම් අපේ තෝරා ගැනීමේ වරදක්ද.මට නොතේරුනු දෙයක් තවත් මේ ගැන ඇත්ද.තීරණය ඔබ සතුයි.හේතුව දන්නේ නම් මටත් කියා දෙන්න.ජීවත් වන බව දනිමි.ඒත් ඒ ජීවිතයමද බව මම තවමත් නොදනිමි....







Monday, July 23, 2012

ලාම්පුව ගිලපු අක්ක [18+ ලූ]

හ්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම් ඉතින් ඉතින් කොහොමද ඉලන්දාරියන්ටයි මේ අපේ ගැටිස්සියො රැලටයි.මට උදේ හවහ උඹලව මතක් වෙනව බං.කන්න ගියත් මතක් වෙනව.බොන්න ගියත් මතක් වෙනව.වැසිකිලියට ගියාමත් මට උඹලව මනෙ මතක් වෙන්නෙ :/


ඒ නිසාම ඕන් ලස්සන කතාවක් මතක් වෙලා ඉක්මනට මේ දුවගෙන ආවෙ ඒක ඔයාලටත් කියන්න.මට මේක යාලුවෙක් එවපු මේල් එකකින් ලැබුනෙ.මොකටෙයි නැට්ට අල්ලං වටේ කැරකෙන්නෙ.මේන්න මේකයි ඕන් කතාව :p


ගුරුතුමිය - ළමයි ඊයේ රෑට මොනවද කෑවේ.....

සුනිල් - මම කෑවේ පාන්

නිමල් - මම කෑවේ බත්

සිරිපාල  - මමනම් කෑවේ රොටි හැබැයි එහා ගෙදර අක්කානම් ලාම්පුත් කනවා

ගුරුතුමී - ලාම්පුත් කනවා! කොහොමද?

සිරිපාල - මට ඇහුනා ඒ අක්ක ලාම්පුව නිමලා කටට ගන්නම් කියනවා





ප.ලි :- කවුද කැමති මාත් එක්ක එහා ගෙදර අක්කව හොයාගෙන යන්න (වෙන මොහොකට වත් නෙමේ ලාම්පු ගිලින හැටි බලන්න :p)

Saturday, July 21, 2012

ස්වයං වින්දනය හොඳද නරකද? (18+ හරිය)



තාරුණ්‍යය.......... තාරුණ්‍යය කියන්නෙ ඇත්තටම බොහොම ලස්සන සුන්දර වගේම රහස් වලින් පිරුනු දෙයක්.මේ රහස් තුල අපි එදිනෙදා ජීවිතයේදි කතා නොකරන ගොඩක් කරුණු කාරණා තියෙනව.ඉතින් ලිංගිකත්වය කියන්නෙත් එහෙම එකක් තමා.

ස්වයං වින්දනය.......... මං හිතන්නෙ මේ ගැන නොදන්නා කෙනෙක් නම් නැත්තටම නැති තරම්.පුද්ගලයින් [ගැහැණු හෝ පිරිමි] 100ක් ගතහොත් එතැනින් 70%ක් දෛනිකවත්, තවත් 22%ක් අවස්ථානුකූලවත් ස්වයංව අත්විඳිනා මේ දෙය අපිට තවමත් සාමාජීය වපසරිය තුල රහසක් වන්නේ අපි ලෝකය දකින් සාපේක්ෂ රාමුවට අනුව මෙය අසම්මතය බවට අරුත් ගන්වා තිබීමයි.


කෙසේ හෝ මම අද මේ ලිපියෙන් කියන්නෙ ස්වයං වින්දනයෙ යෙදෙන හැටිනම් නෙමේ.අපොයි මට වඩා හොඳ පුරුදු කාරයො පුරුදුකාරියො එහෙම ඇතිනෙ ඉතින් මේ අය අතරෙත්.මං මෙයින් අද කියන්නෙ පොදුවෙ මේ ගැන අප හිත් තුල පවතින මුත් හිඳිනා සාපේක්ෂ රාමුව තුල සභ්‍යව අපිට අරුත් ගන්වන්න නොතේරෙන පොදු ගැටලු කීපයක් ගැනයි.



1. ස්වයං වින්දනයෙ යෙදුනම ඇඟ කෙට්ටු වෙනවද?
බොහෝවිට කෙට්ටු අය තමයි එහෙම කියන්නෙ.මහත අය එහෙම කියනව අඩුයි.ඒ මොකද කියනව නම් ස්වයං වින්දනයේ යෙදෙන මහත අය දන්නව ඒ අය ස්වයං වින්දනයේ යෙදුනට කෙට්ටු වෙන්නෙ නෑ කියල.නමුත් ඒ අතරින් සමහරු හිතනව තමන් අනිසි ලෙස මහත් වීමට ස්වයං වින්දනය හේතුවක් විය හැකියි කියල.ස්වයං වින්දනයේ යෙදුන කියල කෙට්ටුවත් මහත්වත් වෙන්නෙ නෑ.එය හුදෙක් තම භෞතික ස්වරූපයට මානසික හේතූන් ආදේශ කරගැනීමක් පමණයි.එහෙම නැත්නම් ඉතින් මිනිස්සුන්ට ව්‍යායාම මධ්‍යස්ථාන වලට යන්න දෙයක් නෑනෙ.වැරදී හෝ එහෙම දෙයක් සිදුවන්නේ නම් මෙය වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර ක්‍රමයක් ලෙසක් හඳුන්වා දිය හැකි වේවි.


වරෙක වෛද්‍ය පීඨයේ එක් කතිකාචාර්යවරයෙක් මානව ලිංගිකත්වය ගැන දේශනයකදි අවසානයේ ප්‍රශ්න ඇසීමේ වාරය එලැඹුනා.ළමයෙක් කොල කෑල්ලක මෙන්න මෙහෙම ප්‍රශ්නයක් අහල එවල තිබුනලු.


"දිනපතාම ස්වයං වින්දනයේ යෙදුනම කෙට්ටු වෙනවද?"


කතිකාචාර්යවරයා සභාව ඉදිරියේ ප්‍රශ්නය හඬනගල කියෙව්වලු.ඊට පස්සෙ දිගු හුස්මක් ඇරල හෙමින් සිනාසෙන ගමන් තමන්ගෙම ඇඟ දිහා ටිකක් වෙලා බලන් හිටියලු තත්පර කීපයක් නිසොල්මනේ.ඊට පස්සෙ මෙන්න මෙහෙම කිව්වලු.


"මේ බලන්න.මේ මම හොඳට ඉන්නෙ.මම කෙට්ටු වෙලා නෑනෙ"


ඉතින් ඒක අහපු ළමයි හැමෝම හිනා වුනාලු.සිනාව මදක් නැවතුනු පසු ඔහුගේ පිළිතුරු පැහැදිලි කිරීම වුනේ,


"ළමයිනේ, ස්වයං වින්දනය නිසා ඇඟ කෙට්ටු වෙනවනම් මේ දේශනය කරන්න අද මම මෙතන නැහැ" යන්නයි.





2. අධික ලෙස ස්වයං වින්දනයේ යෙදෙනවා යයි ඔබ අරුත් ගන්වන්නේ කුමක්ද?
අධික ලෙස ස්වයං වින්දනයේ යෙදීම සෞඛ්‍යයට අහිතකර නම් අධික ලෙස සංසර්ගයෙ යෙදීමත් සෞඛ්‍යයට අහිතකර විය යුතුය.එහෙත් ඔබ දන්නවද මේ මඟින් ශරීරයෙ මස්පිඩු වගේම ස්වසන වේගයත් ඉහල යන බව.මෙයත් එක අයුරක ව්‍යායාමයක් තමයි.දිනකට යන්තම් ව්‍යායාම කරන කෙනෙකුට නම් ඊට වඩා ප්‍රතිඵල යහපත් වේවි ව්‍යායාම කිරීම නවත්වක සංසර්ගයේ යෙදෙන්න හැකිනම් හැකි සැම විටදිම [ප්‍රායෝගික ආරක්ෂණ ක්‍රම සහිතව] නමුත් මෙය වෛද්‍යමය වශයෙන් අනුමත වී නැත්තේ මීට වඩා ප්‍රතිඵල සහිත ව්‍යායාම් විධි තිබීමත් ඒ හා සැසඳූ කල මෙහි අතුරුව සැලකිලිමත් විය යුතු තවත් ප්‍රභේද රාශියක් තිබෙන නිසාවෙනි.අන්තිමේ ව්‍යායාමෙට කියල ලිංගිකව හැසිරෙන්න ගිහින් වෙන වෙන එව්ව හදාගෙන එන්න වේවි.කසාදයක් බැඳගනින් කියන්නෙ ආන්න ඒකට තමා ;) ස්වයං වින්දනයෙන් කෙට්ටු වෙන්නෙ නෑ.නමුත් රුධිර සංසරණය වැනි දේවල් ක්‍රමවත්ව පවත්වාගන්න මේක උදව් වෙනව.

කෙනෙක් ස්වයං වින්දනයෙ යෙදෙන්නෙ ඔහුට හෝ ඇයට ඒ සඳහා අවශ්‍යතාවක් ඇතිවූ විටයි.එම අවශ්‍යතාව ඇතිවන්නේ බොහෝ විට නිරෝගීව සිටියදී විනා රෝගීව සිටියදී නෙමේ.බොහෝ විට රෝගී වූ විට ලිංගික ආශාව අඩුව යයි.ස්වයං වින්දනයේ යෙදුනු පසු නැවත ටිකක් වෙලා යනතුරුද නැවත ඒ සඳහා උවමනාවක් ඇති නොවේ.නැවත ස්වයං වින්දනයට උවමනාවක් ඇති වන්නේ ඒ සඳහා ඔහුගේ හෝ ඇයගේ කය සහ මනස සූදානම් වූ විට පමණි.



3. ස්වයං වින්දනය නිසා වඳ භාවය ඇතිවිය හැකිද?
දිනක් විශේෂඥ වෛද්‍ය ආරියසේන ගමගේ මහතා හමු වීමට විවාහ වී ඇති මුත් වසර දෙකක් පුරාවට දරුවන් අහිමි යුවලක් ප්‍රතිකාර සඳහා පැමිණ ඇත.මෙහිදී ස්වාමි පුර්ෂයා කියා ඇත්තේ,

"සර්, දැන් මගේ වයස අවුරුදු 26යි.මට මතක ඇති කාලෙක ඉඳල, ඒ කියන්නෙ දැනට වසර 10ක පමණ තිස්සෙ ඉඳල මම දවසට දෙතුන් වතාවක්ම, ඇතැම් විට පස් හය වතාවක්ම ස්වයං වින්දනයේ යෙදුනා.දැනුත් එහෙමයි.අපිට ළමයි නැත්තෙ මගෙ ධාතු ශක්තිය අඩු වෙලාවත්ද? " කියලයි.

ඔහුව පරීක්ෂා කල වෛද්‍ය අදහස වී ඇත්තේ ඔහු බෙහෙවින්ම හොඳ සෞඛ්‍ය තත්වයකින් පසුවන බවයි.මදසරු බවේදී මුලින්ම පරීක්ෂාවට ලක් කරනුයේ පිරිමියාගේ ශුක්‍රාණු වේ.මෙහිදී ඒ තුල ශුක්‍ර තරල නිසි ප්‍රමාණයක අවැසි තරම් ශුක්‍රාණු ඇත්ද යන බවත්, ඒ තුල උවමනා චලන හැකියාව තිබෙනවද යන බවත් ඇතුලුව කරුණු කීපයක් පරීක්ෂාවට ලක් කරයි.මෙම පරීක්ෂණය හඳුන්වන්නේ සෙමිනල් ෆ්ලුයිඩ් ඇනලයිසිස් (SFA) හෙවත් ශුක්‍ර තරල විශ්ලේෂණය යනුවෙනි.ශුක්‍රාණු විශ්ලේෂණ වාර්ථාවට අනුව ඔහුගේ ශුක්‍රාණු ඉතාමත් හොඳ තත්වයේ තිබෙන බව තහවුරු විය.ස්වයං වින්දනයේ යෙදීම නිසා මිනිසුන්ගේ ධාතු ශක්තිය හීන වී යනව කියන්නෙ අමූලික බොරුවක් කියල ඒකෙන්ම පැහැදිලි වෙනව.



4. ස්වයං වින්දනය රෝගයක් ලෙස සැලකෙන අවස්ථා තිබේද?
ස්වයං වින්දනයේ යෙදීම රෝගයක් නෙමේ කියල මීට ටිකක් ඉස්සෙල්ලත් මම කිවුව.ඒත් ස්වයං වින්දනය නිසා තමන්ගෙ කායික සහ මානසික සෞඛ්‍ය තත්වය පිරිහී යනව කියල හිත හිත දුකටත්, බියටත් පත් වී කනස්සල්ලෙන් ජීවත් වෙන එක නම් මානසික රෝගයක්.ඒ හැරෙන්න සමහර මානසික රෝගී තත්ත්වයන්හිදී (හීනෝන්මාදය සහ OCD රෝගය)කෙනෙක් ස්වයං වින්දනයේ යෙදීමට නිතර නිතර පෙළඹවන්න පුළුවන්.එවිට ප්‍රතිකාර කල යුත්තේ මානසික රෝග‍යට විනා ස්වයං වින්දනයට නෙමේ.



5. තම පුතා හෝ දුව ස්වයං වින්දනයේ යෙදෙන බව දෙමව්පියන් අහම්බෙන් දුටුවහොත් කළ යුත්තේ කුමක්ද?
ගොඩක් වෙලාවට දෙමව්පියො හිතන්නෙ මේක ළමයගෙ මානසික හා කායික සෞඛ්‍යයට අහිතකර දෙයක් කියලයි.නරක අසභ්‍ය පුරුද්දක් විදිහටයි.කුඩා කාලෙදි ස්වයං වින්දනයේ වැඩි වශයෙන් නියැලෙන දරුවන් පසු කලෙක සමලිංගිකයින් බවට පත් වෙයි කියල සමහරු හිතනව.ඒගොල්ලො අනාගතේදි මානසික රෝග වලට හෝ ලිංගික දුබලතා වලට ලක්වෙයි කියල සමහරු කල්පනා කරනව.මේව ඇත්තටම වැරදි මත.

තමන්ගෙ දරුව ස්වයං වින්දනයේ යෙදෙනව දැක්කොත් දරුවට කිසිම වෙලාවක තරවටු කරන්නවත් බණින්නවත් යන්නෙපා.එහෙම කලොත් ඒක ඒ ළමයගෙ මානසික සෞඛ්‍යට අහිතකර විදිහට බලපාල අනාගතේදි ලිංගික ගැටලු මෙන්ම චර්යාත්මක ගැටලුත් ඇතිවෙන්න පුළුවන්.එබැවින් දරුවෙක් ස්වයං වින්දනයේ යෙදෙනව අහම්බෙන් හෝ දැක්කොත් එය නොදැක්කා සේ සිටීමත් පසුව ඔබ එය දුටු බව ඔහුට හෝ ඇයට නොපෙන්වා වෙනදා මෙන්ම සුහදව කතාබහ කිරීම තමා බොහෝ විට සුදුසු.



6. පිරිමියෙක් ස්වයං වින්දනයේ යෙදුන කියල පුරුෂ ලිංගය ඇද වෙනවද?
නැහැ.ඒක බොරු කතාවක්.එහෙම නම් ලිංගික සංසර්ගයෙ යෙදෙන අයගෙත් ලිංගය ඇදවිය යුතුයි.ලිංගේන්ද්‍රය ඇදනම් ඒකට හේතුව වෙනම දෙයක් විය යුතුයි.ඊට ප්‍රතිකාර සඳගා ඇතැම් විට ආයුර්වේදී සම්භාහන ක්‍රම භාවිත කල හැකි අතර ඇතැම් විට ශල්‍ය වෛද්‍ය වරයෙකු කරා යොමු වන්නට සිදුවේවි.



7. පිරිමියෙක්ගෙ ශුක්‍ර ධාතු ඉතා අගනා දෙයක් බවත් එය නිතර පහ කිරීමෙන් හෝ සිහිනෙන් පහ වීමෙන් ශරීරය දුර්වල වී මහලු පෙනුමක් ඇතිවනවා කියන එකත් ඇත්තද?
අපේ සිරුර හැදිල තියෙන්නෙ සප්ත ධතු වලින් කියල ආයුර්වේදයෙ සඳහන් වෙනව.ශුක්‍ර ධාතුවත් ඉන් එකක්.ඉතින් මෙම ධාතූන් ශරීරයෙන් පිටවීමෙන් ශරීරය වැහැරීමට හේතු වෙනව කියල මතයක් තියෙනව.ඒ මතය සමාජයෙ ගොඩල් කිඳා බැහැපු මතයක්.

සමහරු කියනව ශුක්‍ර බිංදුවක් හැදෙන්න ලේ බිංදු 500ක් පමණ උවමනා වෙනව කියල.ඒ මතේ උඩම ඉඳගෙන එයාල කියනව ශුක්‍ර ධාතු ඉතින් ශරීරයෙන් පිටවීම නිසා රක්තහීනතාව නොහොත් පාණ්ඩුව ඇති වෙන්නත් පුලුවන් කියල.නමුත් ඒ මතයද යටපත් වෙන්නෙ මනෝ විද්‍යාව පිලිබඳ මහාචාර්ය චන්න විජේසිංහ මහතා දුන් දේශන කොටසකට අනුවයි.

"හිස් ගෙඩියන්ගේ හැඩය ඇති ඇසට නොපෙනෙන කුඩා ශුක්‍රාණු කෝටි ගණන් වෘෂණ යුගල තුල නිර්මාණය වේ.ශුක්‍රාණු වල ප්‍රමාණය ශුක්‍ර තරලයේ ප්‍රමාණයෙන් 1%ක් වගේ වෙන්නෙ.ශුක්‍ර තරලය නිෂ්පාදනය වෙන්නෙ ශුක්‍ර ආශයිකා සහ පුරස්ථි ග්‍රන්ථි තුලයි.ලිඳේ උල්පතකින් වතුර උනනව වගේ ශුක්‍රාණු සහ ශුක්‍ර තරලය නිතිපතාම අපේ සිරුර තුල නිෂ්පාදනය වෙනව.හරියට අපේ කටට කෙළ උනනව වගේ.ඛෙඨ ධාතුවත් ශුක්‍ර ධාතුවත් අතර ලොකු වෙනසක් නෑ.ඒ විදිහට බැලුවොත් අපි නිතර නිතර කෙළ ගසන විටත් ඇඟ කෙට්ටු වෙන්න ඕනෙ."

************

මේ කතා කලේ ස්වයං වින්දනය හා ඒ ආශ්‍රිත සුලභ ගැටලු කීපයක් විතරයි.හුදෙක් විනෝදයක් ගෙන දෙන දෙයකට වඩා වටිනා හරාත්මක දෙයක් දෙන එක හොඳයි කියල හිතුන.ගන්න දෙයක් තියේ නම් අරන් යන්න.කමෙන්ට් නැතුවට කමක් නෑ.හැකිනම් ඇනෝ හරි ඇවිත් සප් එකක් දෙන්න.මගේ ඊලඟ ලිපිය වැදගත් වේවි දරුවෙකු බලාපොරොත්තු වන ඔහුට හෝ ඇයට.එතකන් සමුගන්නම් :)





Wednesday, July 4, 2012

පියයුරු බැඳි තනපට (කොටහළු වුනු එවුන්ට පමණයී)



පියයුරු.......... ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම් පුරාතනයේ ඉඳන්ම ඉතින් ගෑණු උදවියගෙ, ගැටිස්සියන්ගෙ, ලමිස්සියන්ගෙ එහෙම පියයුරු කියන්නෙ ඉතින් කවියන්ට, සාහිත්‍යධරයන්ට පේන්න බැරි වුනු රසවත් අංගයක් නෙව.පිරිල පෘෂ්ඨිමත්ව තියෙන තරමට ඕනෙම ලෞකික පිරිමි හිතක් සලිත කරන්න අනිවා ඩෙෆා පියයුරු වලට පුලුවන්.

ශිෂ්ඨසම්පන්න විදිහට කියනව නම් අපිට මේව පියයුරු, පයෝධර වගේ නම් වලින් අරුත් ගන්වන්න පුලුවනි.ඔය ගැමි වහරෙදි නම් ගැටය, ලැම වගේ නම් වලින් හඳුන්වන අතරම සාමාන්‍ය වහරෙදි පපුව, තන් යන ලෙසද හඳුන්වන්න ඇහැකි.ඇතැමුන් කුක්කු කියාද හඳුන්වන අතර අපි වැනි සුට්ටි එවුන් කිරි වලට මෙන්ම පියයුරු වලටද ඒ නම භාවිත කරයි.කිරි තිබේදැයිද කියා පිරික්සා බැලීමට ආරාධනාවක් ලැබුනොත් එපා කියන එකෙක් හොයාගන්න නම් අපිට ආපහු නොමල කෙනෙක් ඇති ගෙදරකින් අබ ඇට හොයන්නත් වේවි සමහරවිට :p

සාහිත්‍යයෙදි වල් කමේදි වගේම ජීවිතේ අති උතුම් ස්ථානයකුත් මේ පියයුරු වලට හිමිවෙනව.ඇත්තටම අපි හැමෝම අද මේ ලෝකෙ සතුටින් ජීවත් වෙන්නෙ අපේ අම්මල ලේ කිරි කරල අපිට පොවපු නිසයි.කෙනෙක් හිතාවි ඉතින් ඒක ලෝක ධර්මයනෙ කියල.පිස්සුද බං.චුට්ටක් හිතපං

මවක් කියන්නෙත් අතීතය යම් දිනයක අම්මෙකුගෙ බඩින් ඉපදුනු චූටි කෙලි පැටික්කියෙක්.මාතෘත්වය උපන්දා සිට කෙනෙක් අත්විඳින දෙයක් නෙමේ.මොකද පුංචි කාලෙදි අපි අත්විඳින්නෙ ජීවිතය.අපි හිතන්නෙ හැමදේම දෙමාපියන්ගෙ යුතුකම් පමනක් කියල.අපිට නමුත් යතාර්ථය තේරෙන්නෙ ටිකෙන් ටික ඉහ නිකට පැහෙන්න ගද්දි.අපේ අම්මත් අපි වගේම පුංචි කාලෙදි හුරතල් වෙන්න ඇති.බෑ කිය කිය උදේම නැගිටල අඬ අඬ ඉස්කෝලෙ යන්න ඇති.ඉගෙනගන්න ඇති.පිස්සු නටන්න ඇති.හැකි තරමින් විභාගත් පාස් කරන්න ඇති.අපි වගේම දවසින් දවස ජීවිතේ ගැන හීන දකින්න ඇති.ජීවිතේත ආදරය කියන වචනය යම් දිනයක ඇතුල් වෙන්න ඇති.යම් දිනයක අපි මේ ලෝකෙ එළිය දකින්න ඇති.හිතපන් හිතපන්.මේක කියවන උඹලටත් වැඩි කාලයක් නෑ ඔය සන්තෑසිය වෙන්න.කොහොමින් කොහොම හෝ මං කියන්න ලෑස්ති උනේ මේ එක දෙයක් ගැනවත් නෙමේ.වෙනම කතාවක්.

පිරිමි ඇහැ කියන්නෙ හරි පුදුම දෙයක්.ගැහැනියක් කොයිතරමින් හැඩ වැඩ උනත්, ලස්සන උනත්, සෙක්සි උනත් පිරිමියෙක් එක හෙලා මුල් වරට බැලෙන්න ගැහැනියකගෙ මූන, ඇස්, තොල්, පපුව, ඉන, ඇඟිලි වගේ දේවල් වලට.එතනිනුත් ඉතින් බොහෝ වෙලාවටම ඇස් නතරවෙන්නෙ එක්කො මූනෙන් නැත්නම් පපුවෙන්.නිරුවත් පියයුරු වගේම තදව ආවරන‍ය කෙරුනු පියයුරු ගැනත් අපිට සාහිත්‍යයෙදි ඕනෙ තරම් දැක ගත හැකියි.මං නම් හිතන්නෙ පිරිමියෙක්ට ලස්සනටම පෙනෙන්නෙ ගැහැනියකගෙ ලැම.වල් හිතින්ම නෙමේ එහෙම බැලෙන්නෙ.ඇතැම් විටක ඒක තරමක් සදාචාරය ඉක්මවා ගිය කළාත්මක නොහොත් රැඩිකල් හැඟීමක්.කියන්න තේරෙන්නෙ නෑ.පපුව නම්බර් වන් කියල හිතාගන්නකො.

හැඩතල ගැන මොන්සෝරි තරමේ හෝ දැනුමක් හැමෝටම ඇතිනෙ.බලන්නකො මේ දෙකේ සමාන කමක්



පේනවද හංසයින්ගෙයි මේ තනපටෙයි හැඩයන්ගේ සමාන බවක්.තනපට කියන්නෙ කොහොමත් තන රෙදිපටකින් ආවරන‍ය කරන එකනෙ.ඒ කියන්නෙ තන ආවරණය කරන රෙදිපට තමා තනපට කියන්නෙ.කොහොමත් අපේ කවියො හොඳින් පිරුනු පෘෂ්ඨිමත් පියයුරු අර්ථ දක්වල තියෙන්නෙ හංස පැටවුන්ට.නිරුවත් පියයුරු නිදහසේ චලනය වීම ඇතැම් තැන් වලදි අත්තටු ගසා ඉගිලෙන්න වෙර දරන හංස පැටවුන්ටත් සමාන කරල උපමා කරල තියෙනව.ඉතින් මං අද කියන්නෙ ඒ හංසයින්ගෙයි, පිරුනු ලැමකයි සුන්දර බව ගැන තියෙන මිත්‍යා සුරංගනා කතාවක්

ගොඩාක් ඉස්සර කාලෙ, ඒ කියන්නෙ ඉස්සර රජකාලෙ තිබුනු සිටු ගෙවල් වල නොවරදවා තිබුනු අංගයක්ලු ගේ ඉස්සරහ මිදුලෙ පුංචි පොකුනක් හදන එක.ඉතින් ඒ පුන්චි පොකුනු වල හංස පැටව් ඇතිදැඩි වුනාලු හරිම සතුටින්.


ඉතින් මේ පුංචි පැටවුන්ව බලාගත්තෙ ඒ ගෙවල් වල හිටපු පුංචිම පුංචි කුමාරිකාවන්ලු.හරිම ආදරෙන් මේ පුංචි කුමාරිකාවො මේ හංස පැටවුන්ව බලාකියා ගන්නවලු පණ වගේ.



ඉතින් හෙමින් හෙමින් දවසින් දවස වසරින් වසර ගෙවෙද්දි මේ හංස පැටව් චුට්ටෙන් චුට්ට ලොකු වෙන්න පටන් ගත්තලු.එයාල ලොකු වෙද්දි හරිම ලස්සනයිලු.සියුම්ව අත්තටු දිග හැරල හරිම උජාරුවෙන් ඒ අත්තටු හෙමින් සළල ඒ හංසයො හරිම ආඩම්බරෙන් අනිත් අයට පේන්න හිටියලු සතුටින්.

වැඩේ කියන්නෙ ඉතින් ලොකු වෙන්නෙ විලේ ඉන්න හංස පැටව් විතරක් නෙමේනෙ.අර පුංචි කුමාරිකාවනුත් ලොකු වෙනවනෙ.ඒ කාලෙදි ඉතින් කුමාරිකාවො තනපටක් ඇන්දෙ නෑලු.ඉතින් මේ කුමාරිකාවන්ගෙ හොඳින් වැඩුනු පපුව නිරුවත්ව නිදහස්වලු තිබුනෙ.





ඉතින් මේ කුමාරිකාවො මිදුලෙ සෙල්ලම් කරද්දි දකින් ඕනෙම කෙනෙකුට හිතුනෙ මේ පෘෂ්ඨිමත් පියයුරු හරියට හොඳින් ලොකුවෙලා අත්තටු ගහල ඈත ඉමක් කොනක් නොපෙනෙන අහසට යන්න වෑයම් කරන හංසයින් වගේලු.ඉතින් මේ විල් වල හිටපු හංසයින්ට මේ කුමාරිකාවන්ගෙ දඟකාර පියයුරු ගැන ඊරිසිය හිතුනලු.මොකද කියනවනම් ඉස්සර ඒගොල්ලන්ගෙ ලස්සන බලපු හැමෝම දැන් බලන්නෙ මේ ඉගිලෙන්න වෙර දරන හංසයින් දිහාලු.

ඉරිසියාවත් දුකත් වාවන්න බැරිම තැන මේ හංසයො කුමාරිකාවන්ටත් කියලම ඒ විල් අතහැරල ඈතම ඈත මිනිස්සු කවදාවත් නොගිය අඳුරු කැලෑ වල තිබුනු පාළු විල් වෙතට පි‍යාඹල ගියාලු ආපහු නොයෙන්නම.




ඉතින් මේ කුමාරිකාවන්ට හොඳටම දුක හිතුනලු.කරකියාගන්න බැරි දුකින් ඇඬෙන්න පටන් ගත්තලු.ඒ වෙනකල් සතුටින් දුවල පැනල සෙල්ලම් කරපු කුමාරිකාවන් දුක වැඩි කමින් හොඳටම හෙම්බත් වෙලාලු හිටියෙ.ඒ අතරෙදි මේ කුමාරිකාවන්ට නියම අදහසක් ආවලු.

පණිවිඩ යවන පරෙවියන් ගෙන්වා හංසයින් වෙත ලියුමක් යැවුවලු.එහෙම යවපු කුමාරිකාවන් රෙදිපටවල් අරගෙන තම තමන්ගෙ පියයුරු හොඳට තදින් නොසෙල්වෙන විදිහට බැන්දලු කාටවත් නොපෙනෙන පරිද්දෙන් සම්පූර්ණයෙන්ම වැහෙන්න.

ඉතින් අර හංසයො ආපහු ආවම ඒගොල්ලන්ට හරිම සතුටු හිතුනලු.ආපහු මිනිස්සු එයාල දිහා බලන්න ගත්තලු.ඊට පස්සෙ හැමදාමත් මේ කුමාරිකාවනුයි හංසයොයි ගොඩක් ගොඩක් ගොඩක් සතුටින් ජීවත් වුනාලු.

ඕන්න ඔහොමයිලු ඉතින් වර්ථමානෙ තියෙන තනපට කියන සංකල්පෙ ලෝකෙට ඇතිවුනේ.දැන් නම් ඉතින් එක එක විච්චූරන එව්ව තියෙනව නෙව.


මටනම් ඒත් හිතෙනව නිරුවත් ලැමට වඩා තනපටකින් බැඳුනු ලැම ලස්සනින් වැඩී කියල.මොකද කියනවනම් ඒ තුල හුදෙක් රාගිකත්වයට වඩා සභ්‍ය ලස්සනක් තියෙනව.අලේ මන්ද.තීරනය ඔබ සතුයි.හැබැයි තවත් දෙයක්..........







කළු වුනත්, සුදු වුනත්, ලොකු වුනත්, පොඩි වුනත් හංසය හංසයමනෙ.ඇරල තිබ්බත්, වහල තිබ්බත් අපේ සමනල්ලු තමයි ඉතින් පියාඹන්නෙ ;)